[zaloguj się]
[pdf]

PUŁKOŁKO (3) sb n

pułkołko (1), pułkołka a. »puł kołka« (2).

Pierwsze o prawdopodobnie pochylone, końcowe prawdopodobnie jasne (tak w kołko).

Fleksja
sg
N pułkółka
G pułkółka
I pułkółki(e)m

sg N pułkółka (1). ◊ G pułkółka (1). ◊ I pułkółki(e)m (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znak graficzny o kształcie przecinka (tj. mniej więcej półkola), umieszczany w górnej frakcji (nad linią pisma) (3): (nagł) Znákow rozmáitych ktore ſą w tych kśięgách wyłożenie. (–) [...] (marg) ’ (–) Kommá/ ábo pułkołká ná wierzchu przy końcu ſłowá wyráżone/ znáczy koniec rożnego czytánia/ ktore ná kráiu ieſt pokazáne. WujNT przedm 28; (marg) ► ’ (–) Rożenek záſię znáczy/ że te ſłowá ktore zá nim idą w texćie aż do pułkołká ná wierzchu przy końcu ſłowá położonego/ nie náyduią ſię w tych kśięgách/ ktore ná brzegu przy tákimże rożenku ſą náznáczone. (marg) \\ ’ (–) Tákie záś dwie kreſce známionuią/ iż miáſto ſłow ktore ſię miedzy nimi á miedzy pułkołkiem ná wierzchu przy końcu ſłowá położonym znáyduią/ inne kśięgi inſze ſłowá máią/ przy tákimże znáku ná brzegu wyráżone. WujNT przedm 29.

MFr