« Poprzednie hasło: PRZYŚWIACZYĆ | Następne hasło: PRZYŚWIADCZANIE » |
PRZYŚWIADCZAĆ (2) vb impf
przyświadczać (1) FalZioł, przyświadszać (1) KromRozm III.
Pierwsze a pochylone.
Fleksja
indicativus | ||
---|---|---|
praes | ||
sg | pl | |
3 | przyświådczå | przyświådszają |
praes 3 sg przyświådczå (1). ◊ 3 pl przyświådszają (1).
Sł stp: przyświadczać, Cn brak, Linde XVIII w.: przyświadczać s.v. przyświadczyć.
Znaczenia
Potwierdzać prawdziwość czyichś słów [komu] (2): ále y przećiwnicy rádźi y nye rádźi yemu przyſwyadſſáyą/ á tę zwirzchnoſć wyznáwáć muſſą. KromRozm III N5v.
[przyświadszać czego: ZebrzydOdpow Bb4 cf Szereg.]
Ze zdaniem dopełnieniowym (1): Serapio powieda y Diaſcorides mu prziſwiadcza: iż ruta ieſt rzecż ktora wiatri wnętrzne trawi FalZioł I 118c.
[Szereg: »pomagać abo przyświadszać«: Ani chcećie rozumieć [wy, ktorzyście wolność Ewangelii w cielesną marność obrócili]/ żeſcie godni ſmierći. A nie thelko wy/ ále y ći ktorzy wam tego pomagáią/ ábo przyſwiadſſáią. ZebrzydOdpow Bb4.]
Formacje współrdzenne cf ŚWIADCZYĆ.
KO