[zaloguj się]
[pdf]

POSZCZĘŚCICIEL (1) sb m

poszczęściciel, [poszcześciciel].

o prawdopodobnie jasne (tak w po-); prawdopodobnie -ciél, -ciel- (tak w -ciel).

Fleksja
sg
N poszczęściciél
V poszcześcicielu

sg N poszczęściciél. ◊ [V poszcześcicielu.]

Sł stp, Cn, Linde brak.

Ten, kto obdarza szczęściem: Napierwſze mam Proroctwo ono Iákobá Pátryárchy/ który ták [...] powiedźiał iż od niego laſká ábo ſceptrum Krolewſkie nie miáło być odięte/ [...] dokądby Meſyaſz poſzcżęśćićiel od Bogá nie był dány. CzechRozm 166v.

[poszcześciciel czego: WSſechmogąci boże iedyny poſſcżeſcicielu wſſytkich [...] ſpraw/ [...] Proſſę zeby [...] Tobias E3.]

AL