« Poprzednie hasło: ORZĄC | Następne hasło: ORZĄDZIW (?) » |
ORZĄCY (6) part praes act
orzący (2), orząc (4); orzący CzechRozm, WujNT; orząc BielKron (3), BielRozm.
o prawdopodobnie jasne (tak w orać).
Fleksja
sg | ||
---|---|---|
m | N | orząc |
G | orząc(e)go | |
A | orząc(e)go, orząc |
pl | ||
---|---|---|
A | m pers | orząc |
sg m N orząc (2). ◊ G orząc(e)go (1). ◊ A orząc(e)go (1) CzechRozm, orząc (1) BielKron. ◊ A pl m pers orząc (1).
Sł stp s.v. orać, Cn, Linde brak.
Znaczenia
Uprawiający ziemię, spulchniający ziemię pod zasiew przez przewracanie skib za pomocą pługa (6): Gdy tedy ſzedł Heliaſz/ nadſzedł dwánaſcie mężow orząc [arantem Vulg 3.Reg 19/19]/ káżdy ſwemi wołmi BielKron 85, 120v; CzechRozm 212v; Hoyniey żywie kożuſznik ná ſwoy máły notek/ Niżli ná wśi nieborak orząc pługiem kmiotek BielRozm 17.
Szeregi: »orzący abo pasący« (1): A ktoż z was iest coby miał ſługę orzącego ábo páſącego [Quis autem vestrum habens servum arantem aut pascentem] WujNT Luc 17/7.
»nie siejąc ani orząc« (1): á Tátárowie wſzytkę źiemię ſplundrowawſzy/ trzy látá w niey mieſzkáli/ ná oſtátku ie głod wygnał/ bo nie był kto ſieiąc áni orząc BielKron 302v.
Cf ORAĆ
TZ