« Poprzednie hasło: OPUSTOSZON | Następne hasło: OPUSTOSZYĆ » |
OPUSTOSZONY (4) part praet pass pf
opustoszony (2), opustoszon (1).
Teksty nie oznaczają ó; pierwsze i drugie o prawdopodobnie jasne (tak w opustoszeć).
Fleksja
sg | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
m | N | opustoszony, opustoszon | f | N | n | N | opustoszon(e) | |
G | G | opustoszon(e)j | G |
pl | ||
---|---|---|
A | subst | opustoszon(e) |
sg m N (attrib) opustoszony (1), (praed) opustoszon (1). ◊ [f G opustoszon(e)j.] ◊ n N opustoszon(e) (1). ◊ pl A subst opustoszon(e) (1).
Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. s.v. opustoszyć.
Znaczenia
- I. W funkcji właściwej: Zamieniony w pustkowie, zniszczony (2)
- II. W funkcji przymiotnika
(2)
- 1. Bezludny, opuszczony (2)
- 2. [Opuszczony, samotny]
I. W funkcji właściwej: Zamieniony w pustkowie, zniszczony; desertus PolAnt (2): Niechay będźie mieſzkánie iego opuſtoſzone/ á niech nikt nie będźie ktoby w nim mieſzkał BibRadz Act 1/20, Agg 1/9.
II. W funkcji przymiotnika (2):
1. Bezludny, opuszczony (2): Otoż wam ieſt zoſtáwion dom wáſz opuſthoſzony [domus vestra deserta] BibRadz Luc 13/35; tedy ty záſię opuſtoſzone mieyſcá oſádzi narody ludzkiemi tymi/ ktore pozna być wierne á poſłuſzne ſobie RejPos 329v.
2. [Opuszczony, samotny: Weſel ſie niepłodna kthora nie rodziſz/ wyrwi ſie á wołay ktora nie boleieſz. Abowiem potomſtwá więcey ieſt opuſtoſzoney [quia plures filii desolatae PolAnt Is 54/1]/ á niżeli tey ktora ma mężá. GilPos 58v (Linde).]
Synonimy: I. pusty; II. 1. bezludny, nieludny, nienasiadły, nieosiadły, opuszczony, pusty.
Cf OPUSTOSZYĆ
TZ