[zaloguj się]
[pdf]

1. KINIENIE (10) sb n

kinienie (7), kiwnienie (3); kinienie BibRadz, Mącz (4), SkarŻyw; kiwnienie BielKron; kinienie : kiwnienie BielSpr (1 : 2).

Pierwsze e jasne, końcowe z tekstów nie oznaczających e oraz -é.

Fleksja
sg
N kinieni(e)
A kinieni(e)
I kinieni(e)m
L kinieniu

sg N kinieni(e) (1). ◊ A kinieni(e) (6). ◊ I kinieni(e)m (2). ◊ L kinieniu (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde bez cytatu.

Ruszenie czymś w obie strony, zwłaszcza w linii pionowej; tu: jako znak umowny lub porozumiewawczy, zwykle wyrażający rozkaz; nutus Mącz, Cn; momen, numen, significatio Cn (10): Nutus, Kinienie/ Dánie znáć/ przizwolenie/ też ſchilenie álbo pochilenie Mącz 255a; áni w ſłowie/ áni w kinieniu/ áni w znáku/ áni w żadnym poſtępku/ nikt po nim nigdy nic niewſtydliwcgo poznáć niemogł. SkarŻyw 459.

I sg w funkcji okolicznika sposobu: »kinieniem« (2): Nutu quid velit indicat, Kinieniem dał znáć czego potrzebował. Mącz 255a. Cf Wyrażenie.

Wyrażenie:»jednym kinieniem« (1): ktory może [...] wſzythek świát iednym kinieniem [uno nuto Vulg] wniwecż obroćić BibRadz 2.Mach 8/18.
Wyrażenie przyimkowe: »na kinienie« (6):

~ na kinienie czyje [w tym: G sb i pron (2). ai poss (2)] (4): kthorą od niego Fridrych Woiewodá vźiął/ ále ná kiwnienie Ceſárſkie/ záſię ią wroćił. BielKron 208v. Cf Wyrażenie.

Wyrażenie: »na jedno kinienie« [w tym: czyje (3), czego (2), czym (1)] (5): Devotus vobis animus, Ku wſzelakiey posłudze ná yedno pálcá kinienie gotowiuchny. Mącz 508a, 255a; iż choćia ich vffy przełomią/ gdy w nie prędko vderzy / wnet ſie z nowu ſpráwią ná iedno kiwnienie bicżem álbo kołpakiem ſprawce ſtárſzego BielSpr 8v; gdzie ćwicżone Rycerſtwo prędko Ordynek inſzy mogą vcżynić ná iedno kiwnienie Hetmáńſkie BielSpr 10, 67v. ~

Synonimy: pochylenie, schylenie.

Cf 1. KINĄĆ

KW