« Poprzednie hasło: GŁADZONY | Następne hasło: GŁASKAĆ » |
GŁASAĆ (2) vb impf
Pierwsze a pochylone, drugie jasne.
Fleksja
inf | głåszać |
---|
imperativus | |
---|---|
sg | |
2 | głåsåj |
[inf głåszać.] ◊ imp 2 sg głåsåj (2).
Sł stp, Cn notuje, Linde XVI – XVII w. (z Cn).
Znaczenia
Wołać, krżyczeć; rozgłaszać; atollere vocem, clamare, clamitare, facere clamorem, inclamare, personare, proclamare, tollere clamorem a. vocem, voce contendere, vociferari Cn (2): Ale grobu pilno ſtrzeży. Chceſzli byś nie był ná wieży. O głasayże głasay/ pácholiku miły. MWilkHist B4v; [Gdy tedy cżyniſz ialmużnę, nie glaſayże traba przed toba SandMalEwan 13; Y pozwawſzy ich [apostołów]/ zápowiedzieli im zgołá nie głaſzáć/ ani vcżyć [non loqui, neque docere] w imię Iezuſowo. BudBib Act 4/18 (Linde).]
Formacje współrdzenne cf GŁOSIĆ.
AL