« Poprzednie hasło: DRĘCZĄC | Następne hasło: DRĘCZENIE » |
DRĘCZĄCY (4) part praes act
dręczący (2), dręcząc (2); dręczący RejPs, Mącz; dręcząc RejKup, SkarŻyw.
sg | |||||
---|---|---|---|---|---|
m | N | dręczący, dręcząc | n | N | dręcząc |
pl | ||
---|---|---|
G | dręczących |
sg m N dręczący (1), dręcząc (1). ◊ n N dręcząc (1). ◊ pl G dręczących (1).
Sł stp, Cn, Linde brak.
dręczący kogo (2): Ieſzcże był w dom iey niewſzedł: á cżárt dręcżąc ią vćiekł SkarŻyw 308.Cf dręczący kogo w czym.
dręczący kogo w czym (1): Niedzbam [!] ya nicż o wymyſły Kyło by był vmýſł cziſty A Sercze wſſwey nièwinnoſczi Czuyacz przi Sprawiedliwoſczi Niedreczącz niwczem bliżniego A miłuyacz Pana ſwego RejKup cc2v.
Synonimy: 1. dokuczający, męczący, trapiący.
Cf DRĘCZYĆ, DRĘCZYĆ SIĘ
ZZie