« Poprzednie hasło: PRZYZNAWAĆ | Następne hasło: [PRZYZNAWAN] » |
PRZYZNAWAĆ SIĘ (31) vb impf
sie (19), się (12).
W inf oba a jasne. W pozostałych formach -znå- (24), -zna- (1); -znå- : -zna- CzechRozm (3:1). ◊ Formy tematów w praes przyznåw- (17), przyznaj- (1) PudłFr.
inf | przyznawać się | ||||
---|---|---|---|---|---|
indicativus | |||||
praes | |||||
sg | pl | ||||
1 | przyznåwåm się | ||||
2 | przyznåwåcie się | ||||
3 | przyznåwå się | przyznåwają się, przyznają się |
praet | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
3 | m | przyznåwåł się | m pers | przyznåwali się |
fut | ||
---|---|---|
sg | ||
1 | m | będę się przyznåwåł |
conditionalis | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
3 | m | by się przyznåwåł | m pers | by się przyznåwali |
inf przyznawać się (2). ◊ praes 1 sg przyznåwåm się (1). ◊ 3 sg przyznåwå się (9). ◊ 2 pl przyznåwåcie się (2). ◊ 3 pl przyznåwają się (5), przyznają się (1). ◊ praet 3 sg m przyznåwåł się (3). ◊ 3 pl m pers przyznåwali się (1). ◊ fut 1 sg m będę się przyznåwåł (1). ◊ con 3 sg m by się przyznåwåł (1). ◊ 3 pl m pers by się przyznåwali (2). ◊ part praes act przyznåwając się (3).
Sł stp, Cn notuje, Linde XVIII w. s.v. przyznać się.
- 1. Stwierdzać, podawać do wiadomości coś o sobie (15)
- 2. Stwierdzać przynależność (16)
przyznawać się k czemu (2): RejKup z7; Iż nie z Ebreyſkiego/ ale z Łáćińſkiego przekładu nie iedno Krakowſki (ktory ſię wżdy ktemv wprzedmowie ſwey przyznawa) ale y Brzeſcy tłumácże/ przekłádali. BudBib b2v.
Ze zdaniem dopełnieniowym [iż, że] (3): BibRadz I 3b marg; WujJud 127; że oná rzecż máieſtatu Krolewſkiego godna/ iż ſie zwierzchny Pan do tego przyznawa że ieſt pod práwem ModrzBaz 100v.
Ze zdaniem dopełnieniowym nawiązującym do dopełnienia dalszego w zdaniu nadrzędnym [do kogo, aby (po przeczeniu)] (1): przeto [Jezus] iáko by ſie do Iozefá nie przyznawáiąc/ áby on miał być oycem iego: [...] ták do obu mowi [...] CzechRozm 159v.
przyznawać się k(u) czemu (3): BierEz G4; Nye przyznawáyą ſye oni [innowiercy] ktemu/ y owſſem twirdzą/ iż myſmy porządku ápoſtolſkyego odſtąmpili KromRozm III G6v. Cf »dobrowolnie się przyznawać«.
Ze zdaniem dopełnieniowym [iż] (2): Kupiecz ſie prżiznaua yſz pjł trank oth Plebana RejKup q2v, cc4v.
»przyznawać się do występku« (1): In criminalibus nie rádo piſzą roku, bo ſie iuż iákoby ſtrona przyznawa do wyſtępku SarnStat 1298.
przyznawać się do czego (1): Przytym też y to niemniey dźiwu ma w ſobie/ iż ponieważ wiele ludźi/ rozumem ſie ſpráwuiących/ przyznawáiąc ſię do ſwych omyłek [in recognoscendis erratis suis] nieiáko ich żáłuią ModrzBaz 102.
Ze zdaniem dopełnieniowym [z zapowiednikiem: k temu] (1): K temu ſie nędznik prziznawam żem był w tim wykrocżił LubPs bb2.
przyznawać się do kogo (2): Kthory płod żeby to wſzytko wſobie miał [tj. wiarę w Boga]/ [...] ludziom tym ktorzyby ſie do płodu przyznawáli ſpráwił rozum dla pomocy y ćwicżenia. GliczKsiąż A3; Abowiem to ieſt właſność ięzyká Zydowſkiego: wzywáć imieniá cżyiego: to ieſt/ przyznáwáć ſie do kogo/ ábo ſie imieniem iego názywáć y ſzcżyćić. CzechRozm 196.
przyznawać się do kogo (3): bo też nie iednákie záwżdy bywáło nabożeńſtwo/ miedzy ludzmi tymi/ do ktorych ſie Bog przyznáwał CzechRozm 172v; CzechEp 80, 287.
przyznawać się k komu (1): SNadz iuſz mily panie ſprawiedliwie ſie knam prziznawac maſz wlozywſſy nanas znak a podobieńſtwo wyobrazenia ſwiętego oblicza twego RejPs 146.
przyznawać się do kogo (2): ModrzBaz 69; Náoſtátek [Bóg] y tákim nie sfolguie/ ktorzy do niego ſię przyznawáiąc/ y wiárę weń zmyſláiąc/ vcżynkámi pobożnymi tego pokázowáć nie będą NiemObr 115.
przyznawać się do czego (1): ktory [św. Paweł] zgołá w piſániu ſwym Soboty święćić niedopuſzcżał/ owſzem wam/ co ſie do náuki iego przyznawaćie/ zákazał. CzechRozm 71.
przyznawać się komu (1): Będęć ſie przyznawał Pánie Boże moy z zupełnego ſercá mego: á będę wielbił imię twe ná wieki. Leop Ps 85/12.
przyznawać się do czego (1): LatHar 286 cf W przen.
przyznawać się k(u) komu, ku czemu (3): Ktorzy [innowiercy] nyewyerzyli/ iżeby po śmyerći był czyſćyec/ ku koſćyołowi ſye nyeprzyznawáli/ á dla tego ſtanom kośćyelnym vwłaczáli/ á vſtaw yego nyeprziymowáli KromRozm I F2v; KromRozm III L6. Cf przyznawać się k(u) komu około czego.
przyznawać się k(u) komu około czego (1): Yeſt też w Indyi [...] przez [= ponad] ſſeſćdźyeſyąt kroleſtw/ [...] ktore około wyáry knąm/ á nye ku Grekom ſye przyznawáyą. KromRozm III L6.
Formacje współrdzenne cf 1. ZNAĆ.
LWil