« Poprzednie hasło: PRZYTULIĆ | Następne hasło: [PRZYTULIJA] » |
PRZYTULIĆ SIĘ (3) vb pf
inf | przytulić się |
---|
praet | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | m | przytulił się |
f | przytuliła się |
conditionalis | ||
---|---|---|
pl | ||
3 | subst | by się przytuliły |
inf przytulić się (1). ◊ praet 3 sg m przytulił się (1). [f przytuliła się. ◊ con 3 pl subst by się przytuliły.] ◊ part praet act przytuliwszy się (1).
Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w. s.v. przytulić.
przytulić się do czego (2): Leop Iob 29/10; Dałby mi to Pan Bog/ ábym teraz mogł przypáść do ćiáłá ś. Páwłá/ przytulić ſię do grobu iego/ widźieć proch onego ćiáłá/ ktore ná ſobie piątná Páná Chryſtuſowe noſiło ReszList 181.
przytulić się ku czemu (1): [TomZbrudzBrul Num 22/25; Ty poły rozłożyſz iednę od drugiey iákoby wznák ná nęćiſku áby ták śię ſpołem záśię ku ſobie przytuliły/ á káżdego ptaká przykryły gdy potárgnieſz powrozem. Cresc 1571 628]. Cf przytulić się czym ku czemu.
przytulić się czym ku czemu (1): W Zywocie matczynem lezenie płodu: ieſt takowe. Iże dzieciątko ſiedzi w żywocie ſkriwſzy ſie/ racżki ſciągnąwſzy miedzy noſzki/ głowką przituliwſzy ſie ku kolankam FalZioł V [15]v.
Synonimy: 1. przycisnąć się, przylgnąć, przywrzeć.
Formacje współrdzenne cf TULIĆ.
AĆ