« Poprzednie hasło: SADNO | Następne hasło: SADOWIĆ SIĘ » |
SADOWIĆ (3) vb impf
a oraz o jasne.
inf | sadowić | |
---|---|---|
indicativus | ||
praes | ||
sg | ||
3 | sadowi |
[inf sadowić.] ◊ praes 3 sg sadowi (1). ◊ part praes act sadowiąc (2).
Sł stp, Cn notuje, Linde XVI i XVIII w.
- Umieszczać (o osobach)
(3)
- a. Mianować, obierać (2)
[sadowić przeciwko komu: [król] kázał gośćie ktorzy ſie byli zeſſli nágody przećiwko ſobie ſádowić [accumbere iussit] Leop 3.Mach 5/9 (Linde). Cf Zwrot.]
sadowić gdzie (1): Oto teraz Alexánder Wołoſzyn [...] Zturczywſzy ſye/ woiuie Wołoſką Ziemię: [...] á Tureckim Narodem wſzyſtkę Ziemię Wołoſką oſadzáiąc: y ná Choćimiu Solimaná Turká [...] nád gárdły náſzymi [= nad naszym życiem] ſádowiąc. OrzQuin Z4.
»na stolec krolewski sadowić« (1): bo pomázuiąc Papież Krolá Oleiem Swięthym/ Koronę ná iego głowę kłádąc/ [...] ná Stolec Krolewſki onego ſádowiąc/ niemowił mu ták: [...] Krolu Polſki [...] broń tego Kośćiołá w ktorym Luter/ álbo Kálwin/ [...] zwodząc lud vczyli. OrzRozm F3v.
Synonim: a. postanawiać.
Formacje współrdzenne cf SADZIĆ.
Cf [SADOWIONY]
JR, (LW, MC, MN)