« Poprzednie hasło: PRZEGRODZENIE | Następne hasło: PRZEGRODZIĆ SIĘ » |
PRZEGRODZIĆ (2) vb pf
e oraz o jasne.
Fleksja
inf | przegrodzić |
---|
praet | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | m | przegrodził |
inf przegrodzić (1). ◊ praet 3 sg m przegrodził (1).
Sł stp notuje, Cn brak, Linde bez cytatu.
Znaczenia
1. Oddzielić jedno od drugiego (1):
Zwrot: »płotem przegrodzić« (1): Virgeam sepem interponere, Chróſtowym płotem przegrodźić. Mącz 499a.
a. [Oddzielić, być tym, co oddziela [co]: Bo król duński z francuskim dalekie samsiedztwo, Przegrodził je Niederland i Niemieckie państwo PismaPolit 51.]
2. [Odgradzając wydzielić [co czym]: Item wſgorę na przodku ma ſbudowacz Iſbę ſrąbiſtą albo foſtowaną [!] a ſtey Isbi komorę Item wtilie na Isdzbie dolny dwie komorze przegrodzicz deſkami ſchpunthowanimi ZapWpolActAdv 1551 205/226.]
3. Zagrodzić, postawić przeszkodę; przen (1):
Zwrot: »przegrodzić [komu] drogę [do czego]« (1): [Chrystus] Doſyć vcżynił Oycá ſwoiego zleceniu/ A obiáwiwſzy we wſzem wolą Oycá ſwego Przegrodźił mędrkom drogę do błędu wſzelkiego GrzegRóżn O2.
Formacje współrdzenne cf GRODZIĆ.
Cf PRZEGRODZENIE, PRZEGRODZONY
MP