« Poprzednie hasło: POŚWIĄCAĆ | Następne hasło: POŚWIĄCAJĄCY » |
POŚWIĄCAĆ SIĘ (18) vb impf
W inf -świą- (1); w pozostałych formach -świą- (14), -świę- (3); -świę- SkarJedn; -świą- : -świę- SkarŻyw (1:2).
sie (10), się (8).
o oraz a jasne.
inf | poświącać się | |||
---|---|---|---|---|
indicativus | ||||
praes | ||||
sg | pl | |||
1 | poświącåm się | |||
3 | poświącå się | poświącają się |
praet | ||
---|---|---|
pl | ||
3 | subst | poświącały się |
imperativus | ||
---|---|---|
pl | ||
2 | poświącåjcie się | |
3 | niech się poświącają |
conditionalis | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | n | by się poświącało |
inf poświącać się (1). ◊ praes 1 sg poświącåm się (1). ◊ 3 sg poświącå się (6). ◊ 3 pl poświącają się (2). ◊ praet 3 pl subst poświącały się (1). ◊ imp 2 pl poświącåjcie się (3). ◊ 3 pl niech się poświącają (1). ◊ con 3 sg n by się poświącało (2). ◊ part praes act poświącając się (1).
Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVII (z Cn) – XVIII w.
»poświącać się a stać się świętym« (1): Poſwiącayćieſie á ſtáńćie ſie ſwiętymi [sanctificamini et estate sancti]/ Bo ia Pan Bog wáſz ieſtem Swięty. Leop Lev 20/7.
poświącać się komu (3): Yáko były v pogánow towárzyſtwá álbo cechy/ ktore [...] Cybeli/ Oſyridi/ Iſidi/ Páni/ álbo ktoremu inemu zmyſlonemu Bogu á czártowi álbo báłwánowi ſye poſwyącáły KromRozm III A6; SkarŻyw 486. Cf »poświącać się Panu Bogu«.
poświącać się za kogo (1): Iáko mnie poſłałeś ná świát/ y ia poſłałem ie ná świát/ Y zá nie ia poświącam śię [sanctifico meipsum]/ áby y ći byli poświęceni w prawdzie. BudNT Ioann 17/19.
»poświącać się Panu Bogu [przez co]« (1): A niechay ſie miedzy wámi żadny nie znaydzye/ ktoryby miał inácżey á wedle obycżáiow onych [mieszkańców Ziemi Obiecanej] poſwiącáć ſie/ iáko oni cżynią/ przez ogień/ Pánu Bogu ſwemu/ áni ofiárowáć wedle obycżáiow ich dzyatek ſwoich. RejPos 188.
Synonim: 1. oczyściać się; 3. oddawać się, ofiarować się.
Formacje współrdzenne cf ŚWIĘCIĆ.
AL