[zaloguj się]
[pdf]

ODUCZYĆ SIĘ (6) vb pf

się (3), sie (3).

o jasne.

Fleksja
inf oduczyć się

inf oduczyć się (4). ◊ fut 3 sg oduczy się (1). ◊ 1 pl oduczymy się (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Odzwyczaić się, odwyknąć (6): Do tąd ćię Ewányelikiem zwáć będźiemy/ poki ſye nie oduczymy. OrzQuin B3v.

oduczyć się czego (3): KrowObr 149v; ModrzBaz 11; y lew ſię wrodzoney ſrogośći miedzy ludźmi wychowány oduczy. SkarKaz 420b; [Będąc ſpytány/ ktoraby náuká byłá naypotrzebnieyſza? powiedźiał: Złego ſię oducżyć. PlutBBud C3 (Linde)].

cum inf (2): Iáko tho trudna ieſt rzecż/ zwycżáiu złego á záſtárzáłego poprzeſtáć/ á tego ſie oducżyć mowić cżegoſmy ſie z mlekiem práwie mówić od Antychriſtá náucżyli. CzechRozm 34v; nic bowiem nie ieſt trudnieyſzego oducżyć ſie iáko Krolowáć. Phil E2.

Szereg: »(po)przestać a(bo) się oduczyć« (2): CzechRozm 34v; bo ten wiek z przyrodzenia ku pożądliwośći ćieleſney bárzo ieſt ſkłonny/ [...] ták iż w dálſzym wieku trudno iuż więc bywa tego przeſtáć ábo ſię oducżyć [ardores ... flagitiosi ... in reliqua aetate poni vix unquam possunt]. ModrzBaz 11.

Synonimy: odłożyć się, odwyknąć, odzwyczaić się.

Formacje współrdzenne cf UCZYĆ.

Cf ODUCZENIE, ODUCZONY

ZZa