[zaloguj się]
[pdf]

ODTRĄCAĆ SIĘ (3) vb impf

sie (2), się (1).

o oraz a jasne.

Fleksja
inf odtrącać się
indicativus
praes
sg pl
3 odtrącå się odtrącają się
conditionalis
sg pl
1 m m pers bysmy się odtrącali
3 m by się odtrącåł m pers by się odtrącali

[inf odtrącać się.] ◊ praes 3 sg odtrącå się (1). ◊ 3 pl odtrącają się (1). ◊ con 3 sg m by się odtrącåł (1). ◊ [1 pl m pers bysmy się odtrącali. ◊ 3 pl m pers by się odtrącali.]

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVII w. s.v. odtrącić.

1. Trącając odbijać się [o co] (1): AEstuarium, concavitas aliqua. Kąty o które ſie wiatry y náwáłnośći odtrącáyą. Mącz 5b.
2. Zniechęcać się, zrażać się, odstępować; scandalizari PolAnt; abalienari, auferre amorem, avertere animum, dissidere Cn (2): więc gdy przyidźie vćiſk abo przenaśladowanié dlá słowa/ natychmiaſt śię odtrącá MurzNT Matth 13/21.

[odtrącać się od kogo, od czego: á zatym y my niemamy ſię cżym od vniey odtrącáć Wárnieńſką porażką GrabZdanie S3; PlutBBud O3.]

odtrącać się czym (1): bo do Gdańſká żytá nie podśiewáią/ ále ie też w gumnie dobrze wypráwiáią: iákoby ſie kupiec plewą/ piaſkiem/ kłoſem nie odtrącał. GostGosp 50; [ieſli chcemy po prawdźie Chryſtuſá náśládowáć/ ábyſmy o żadną rzecż tego świátá nic więcey nie dbáli: áni ſię álbo miłośćią rodźicow/ y krewnych/ ábo ludzką boiáźnią nic nie odtrącáli: ále woley Bożey zgołá ſię poddawáli WujPos 1590 557 (Linde); GrabZdanie S3].

[W przeciwstawieniu: »pospolitować się ... odtrącać się«: Przeto mądry Pan/ ma w to potráfiáć: żeby ſię áni názbyt z nim/ mnieyſzey Condicii ludźie/ poſpolitowáli: áni też prze zbytnią powagę iego/ od niego ſię odtrącáli. PlutBBud O3.]

a. [Przestawać bywać gdzieś, omijać [czym od czego]: jeszcze by uczyniły więcej, kiedy by się kupiec i forman tem cłem skalskiem od miasteczka nie odtrącał LustrKrak I 45.]

Synonim: 2. odrażać się.

Formacje współrdzenne cf TRĄCAĆ.

ZZa.