[zaloguj się]

NAŚWIĘCIĆ (6) vb pf

a jasne.

Fleksja
inf naświęcić
praet
sg pl
1 m -m naświęcił m pers
3 m m pers naświęcili
imperativus
sg
2 naświęć

inf naświęcić (1).praet 1 sg m -m naświęcił (1).3 pl m pers naświęcili (2).imp 2 sg naświęć (1).part praet act naświęciwszy (1).

stp, Cn brak, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) ‒ XVII w.

Poświęcić wielu lub wiele [kogo, czego (pl a. sg rzeczownika bezpostaciowego)] (6): NAświęćże záſię Owſá/ o ſwiętym Szcżepanie/ Bo ſie był nie zle zrodził/ pewnie będzie tanie. RejZwierz 107; w ſobokę [!] wielką ogniá y wody náſwięćić/ bydło tym kropić/ y wſzytki kąty w domu pocżarowáć/ tho też rzecż pilna. RejPos 225v; CzechEp 80.
a. Wyświęcić na kapłana (1): Com ya poſtanowił ſtanow Przi Koſczelech y Kapłanów Naſwiecziłku chwale Bożey RejKup bb6v.
b. Uczynić świętym; iron (2): Papieżowie/ rozmáitych B O G O W náświęćiwſzy/ ludźiom ku chwaleniu wyſtáwili NiemObr 159; dźiſieyſzy kacyrze [...] náświęćili ſobie niewiem iákich Huſow/ Wiklefow/ Zwinglijanow/ Serwetow/ Poltronow/ Wergeryulzow: ktorych [...] po bożnicách ſwych/ wyrzućiwſzy święte/ poſtáwiáli. ReszPrz 43.

Formacje współrdzenne cf ŚWIĘCIĆ.

JR, LW