« Poprzednie hasło: [NASTRAJAĆ SIĘ] | Następne hasło: NASTRASZYĆ SIĘ » |
NASTRASZYĆ (3) vb pf
Oba a jasne.
Fleksja
conditionalis | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | m | by nastraszył |
con 3 sg m by nastraszył (1). ◊ part praet act nastraszywszy (2).
Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.
Znaczenia
Sprawić by ktoś się bał, przestraszyć [kogo] (3): Rozgniewány Oćiec zámknął ią w iedney komorże/ áby iey náſtráſzył SkarŻyw 151.
nastraszyć czym (2): A Tu pátrzay/ iáki Pan thwoy tu nadobny porządek [...] poſthánowić racżył. Náſtráſzywſzy cie ony mi ſrogoſciámi zakonnemi/ náſthráſzywſzy cie onymi trudnemi licżbámi thwemi/ onymi okrucieńſtwy ſądow twoich. RejPos 267v.
Formacje współrdzenne cf STRASZYĆ.
JR, TK