« Poprzednie hasło: NAGANIACZ | Następne hasło: 2. NAGANIAĆ » |
1. NAGANIAĆ (9) vb impf
Pierwsze oraz koncowe a jasne. ◊ W inf -ga-; w pozostałych formach -gå-.
inf | naganiać | |||
---|---|---|---|---|
indicativus | ||||
praes | ||||
sg | pl | |||
1 | nagåniåm | |||
3 | nagåniå | nagåniają |
praet | ||
---|---|---|
pl | ||
3 | m pers | nagåniali |
inf naganiać (2). ◊ praes 1 sg nagåniåm (1). ◊ 3 sg nagåniå (3). ◊ 3 pl nagåniają (1). ◊ praet 3 pl m pers nagåniali (1). ◊ part praes act nagåniając (1).
Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVIII w.
naganiać czym (1): ſkora na nim [sumie] czarna [...] wąſy długie ktoremi ſobie nagania ribek małych FalZioł IV 43c.
W porównaniu (1): Tátarowie też zewſząd ich trapili/ z bokow y w czoło vćiekáiącym/ [...] ná lekkich koniach záchodząc/ á Litwie iáko do ſieci náganiáiąc/ StryjKron 390.
W przeciwstawieniu: »odganiać ... naganiać« (1): czego mieć nie mogą Pożądáią, á kiedy doſtáną, rzucáią. Tenże odgania co więc nágania CiekPotr 53.
Formacje współrdzenne cf GNAĆ.
LW