[zaloguj się]
[pdf]

KORCOWY (1) ai

Fleksja

N sg m korcowy.

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII w. (z Cn).

Przymiotnik od „korzec”; mierzący korzec, zawierający w sobie korzec; amphoralis Cn: y muśi ſie zátym rzecz wſzyſtká łámáć y kruſzyć: iáko ktoby chiał w korcowy wór grochu czwiértnie wetknąć SarnStat 6v.

Cf KORZECZNY, POŁKORCOWY

AL