[zaloguj się]

AZALIŻ (2) pt

W pisowni łącznejaza” (2).

Nagłosowe a prawdopodobnie jasne (tak w azali) drugie pochylone.

stp, Cn brak, Linde s.v. aza XVIII w.

Partykuła pytajna: ‘czy, czyżw pytaniach niezależnych (retorycznych, o charakterze ekspresywnym) (2): Azaliſz ieſt ktory táki ociec nagorſzy ſwiátá tego/ áby tákowego pokoiu á tákiey ſpráwy miał vcżyć dzyatki ſwoie. RejPos 334.
α. Połączenieazaliżz partykułą przeczącąniewystępujące w pytaniu retorycznym podkreśla istotny charakter tego pozornego pytania jako ekspresywnego emocjonalnego twierdzenia (1):

Połączenie: »azaliż ... izaliż«: Azaliżeś ſie nie powinien ſam vlitowáć nád ſobą? Izaliżeś ſie theż nie powinien rozmyſlić nád thym ſwiętym Páſtyrzem ſwoim? RejPos 169.

KN