[zaloguj się]
[pdf]

HERBOWY (3) ai

e oraz o jasne.

Fleksja
sg
m Lherbowym
pl
N subst herbowé
L herbowych

sg m L herbowym (1). ◊ pl N subst herbowé (1). ◊ L herbowych (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde bez cytatu.

Przymiotnik od „herb”; należący do herbu, ozdobiony herbami (3):
Wyrażenia: »herbowa pieczęć« (1): Dekrétá y ſpráwy wſzelákié tákże piſmem Ruſkim wydáwáć/ zá pieczęćią źiemſką onégo Woiewództwá álbo Powiátu/ z którégo będźie z tych Woiewództw wybran. To ieſt/ z Woiewództwá Wołyńſkiégo herbowé pieczęći Krzyż/ á ná krzyżu Orzeł. SarnStat 872.

»herbowy ubior« (2): przed wozem/ ná kthorym koroná byłá/ iácháli dwá pánowie Koronni/ á zánimi woźny w Herbowym vbiorze/ kthorego ná ten cżás vżywa źiemiá BielKron 328v, 329.

Cf HERBOWNY, JEDNOHERBOWNY

KN