« Poprzednie hasło: GNIEWAJĄCY | Następne hasło: GNIEWANIE » |
GNIEWAJĄCY SIĘ (8) part praes act
sie (5), się (3).
e oraz a jasne.
Fleksja
sg | ||
---|---|---|
m | N | gniewający się |
A | gniewając(e)go się |
pl | ||
---|---|---|
G | gniewających się | |
I | m | gniewającémi się |
V | m pers | gniewający się |
sg m N gniewający się (4). ◊ A gniewając(e)go się (1). ◊ pl G gniewających się (1). ◊ I m gniewającémi się (1). ◊ V m pers gniewający się (1).
Sł stp, Cn brak, Linde w objaśnieniu s.v. gniewliwy.
Znaczenia
Okazujący gniew, rozdrażniony, złoszczący się; stomachans Mącz, Calep; indignans Mącz (8): Mącz 89a, 420b; A choćiażby też obacżył ſyná Egiptcżyánki gniewáiącego ſię/ iednák wſpomina ná iednego oycá/ ktory y Słoniá ſtworzył y Komorá. CzechEp 41; Calep 1009a; O cżárći z potępionemi goráiący/ dla vpalenia niezmiernie ſię gniewájący/ z zápálcżywośći zgrzytáiący/ cżemu tákiego morderſtwá nád temi dokázuiećie/ ktore do ſwego mieſzkánia záwlecżećie? LatHar 152; SarnStat 706.
gniewający się na kogo (1): Mśćiwy Pan nád głownemi nieprzyiaćioły ſwemi/ y gniewáiący ſie na przećiwniki ſwoie. Leop Nah 1/2.
a. W funkcji rzeczownika (1): Niech ſię mi káżdy przypátrzy twarzy y poſtáwie gniewáiących ſię. ModrzBaz 80v.
Cf GNIEWAĆ SIĘ, GNIEWAJĄCY, [GNIEWOSZ]
MM