« Poprzednie hasło: DORASTYWAĆ | Następne hasło: [DORAŹNY] » |
DORAZIĆ (6) vb pf
o oraz a jasne.
inf | dorazić |
---|
praet | ||
---|---|---|
pl | ||
3 | m pers | dorazili |
imperativus | |
---|---|
sg | |
2 | doråź |
con praet | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | m | by był doraził |
inf dorazić (1). ◊ praet 3 pl m pers dorazili (2). ◊ con praet 3 sg m by był doraził (1). ◊ imp 2 sg doråź (2).
Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVII w.
dorazić kogo, czego (2): BielKron 310v; Niech żywy ogiéń z niebá ſpádnie ná nie/ A ty ich doraź/ że żaden nie wſtánie. KochPs 205.
dorazić czego (2): A kiedyby go ſpytał cżego miał doráźić/ pewnieby ze wſzytkiego nic nie było. RejZwierc 56v. Cf dorazić czego czym.
dorazić czego czym (1): ſſyrzey á yáſnyey tego [wiary w bóstwo Syna Bożego] oycowye oni doráźili temi ſlowy: Ktory ſye vrodźił z oycá yedynak KromRozm III C4v.
Formacje współrdzenne: narazić, narazić się, obrazić, obrazić się, odrazić, odrazić się, podrazić, porazić, porazić się, pozarazić się, przerazić, przyrazić, rozrazić, rozrazić się, urazić, urazić się, wrazić, wrazić się, wyobrazić, wyobrazić się, wyrazić, wyrazić się, zarazić, zarazić się, zrazić; dorażać, narażać, obrażać, obrażać się, odrażać, odrażać się, poobrażać, poobrażać się, porażać, porażać się, pourażać, pourażać się, pozarażać, pozarażać się, przerażać, przerażać się, rozrażać, urażać, urażać się, wrażać, wrażać się, wyobrażać, wyrażać, wyrażać się, wzrażać, wzrażać się, zarażać, zarażać się, zobrażać, zrażać, zrażać się, zurażać; porażywać, wyobrazować.
KN