[zaloguj się]
[pdf]

DMUCHNĄĆ (6) vb pf

Fleksja
praet
sg
3 m dmuchnął
imperativus
sg
2 dmuchni

praet 3 sg m dmuchnął (1). ◊ fut 1 sg dmuchnę (1). ◊ 2 sg dmuchniesz (1). ◊ 3 sg dmuchnie (2). ◊ imp 2 sg dmuchni (1) [w pozycji rymowej] RejFig Aa4v.

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVII – XVIII w.

Wytworzyć ruch powietrza ustami; sufflare PolAnt (6): ále iuż tám w kuchni/ Naydzieſz ogyeń gotowy/ iedno mocno dmuchni. RejFig Aa4v.

dmuchnąć na co (2): á gdy ie wezmieſz w rękę á dmuchnieſz nanie/ tedy on mech opierzchnie FalZioł I 92d; RejZwierc 237v.

dmuchnąć w co (2): Lecż pan duchem możnym vſt ſwich dmuchnął w wodi ony Iż iák ołow w głębokośći wpadł on lud ſzalony LubPs gg3; RejZwierz 84.

Zwrot: »w nos dmuchnąć« = obrazić (1): Ale gdy mu w nos dmuchnie/ bárzo więc rad draśnie RejZwierz 84.

Iron (1):

Zwrot: »rad na ukrop dmuchnąć« = musieć zadowolić się czystą wodą (1): Kto rázem wlecże do kuchnie/ Rad potym ná ukrop dmuchnie. Ia rádzę noś thu po troſze/ Bo tu ſporo giną groſze. RejZwierc 237v.

W przen (1):

dmuchnąć na kogo (1): w ogniu zágniewánia mego dmuchnę ná cię [ignem furoris mei sufflare faciam in te]/ y podam ćię do rąk mężow zuchwáłych/ rzemieślnikow trácenia BudBib Ez 21/36 [31].

Formacje pochodne cf DMUCHAĆ.

Cf DMUCHNIENIE, DMUCHNIONY

LW